Liśćmi czy liściami? Однако, как это бывает в польском языке, есть исключения из этого принципа: (исключительно) окончание -mi имеют существительные:
dłońmi, - trzymać dłońmi
|
księżmi,
pieniędzmi,
przyjaciółmi,
kośćmi (но: может быть и z kościami!).
Можно использовать как -mi, так и -ami в существительных:
kośćmi / kościami
gwoźdźmi / gwoździami,
gałęźmi / gałęziami,
sańmi / saniami,
gwoźdźmi / gęsiami,
ośćmi / ościami,
skrońmi / skroniami.
Ciekawostką - забавным моментом является тот факт, что сохранились три архаичные формы:
przed laty,
innymi słowy,
dawnymi czasy.
Некоторые особенности польского языка, вызывающие трудности при изучении.
1. Musimy pamiętać, że NIE z wyrazami mającymi znaczenie czasownikowe, piszemy rozłącznie, traktując je jak czasowniki, np.
(Мы должны помнить, что НЕ со словами, имеющими отглагольное значение, пишется раздельно, рассматривая их как глаголы, напр.:
nie można,
nie trzeba,
nie warto,
nie wiadomo,
nie wolno,
nie potrzeba.
Wyjątkiem są niektóre czasowniki odrzeczownikowe:
(Исключением являются некоторые глаголы, образованные от существительных):
niepokoić (od niepokój),
niewolić (od niewola),
nienawidzić,
niedowidzieć,
niedomagać.
2.
Liczba pojedyncza od słowa perfumy brzmi bardzo dziwnie?
Tak, bo to jest słowo bez liczby pojedynczej, ale rodacy bez przerwy w rozmaitych punktach usługowych, niejako na siłę chcą stworzyć liczbę pojedynczą i w tym momencie, oczywiście, popełniają błąd, bo perfumy – powtórzmy - liczby pojedynczej nie mają.
To jest tak zwane plurale tantum - jak
sanie, sanki, drzwi, nożyce, nożyczki, grabie,
czyli forma używana tylko w liczbie mnogiej:
to są perfumy, lubię zapach tych perfum, nie lubię zapachu tych perfum, tym perfumom się przyglądam, o tych perfumach marzę.
TAK: perfumy
NIE : perfum
Czyli podsumujmy: zawsze perfumy, nigdy perfum?
Nigdy ten perfum, nigdy ta perfuma, tylko zawsze te perfumy - wyłącznie w liczbie mnogiej.
3. Liśćmi czy liściami?
Wszystkie rzeczowniki liczby mnogiej w narzędniku mają końcówkę -ami.
Jednak, jak to bywa w języku polskim: są wyjątki od tej zasady: (wyłącznie!) końcówkę -mi mają rzeczowniki:
dziećmi, - pojechaliśmy nad morze z dziećmi
braćmi, - pokłóciłem się z braćmi
liśćmi, - ziema usłana liśćmi
gośćmi, - śpiewaliśmy z naszymi gośćmi
ludźmi, - bądźcie normalnymi ludźmi
księżmi,
pieniędzmi,
przyjaciółmi,
nićmi, - grubymi nićmi szyte
dłońmi, - trzymać dłońmi
kośćmi (ale: dobry z kościami!).
Możemy użyć zarówno -mi, jak -ami w rzeczownikach:
kośćmi / kościami
gwoźdźmi / gwoździami,
gałęźmi / gałęziami,
sańmi / saniami,
gęśmi / gęsiami,
ośćmi / ościami,
skrońmi / skroniami.
Ciekawostką jest fakt, że zachowały się trzy archaiczne formy:
przed laty, innymi słowy, dawnymi czasy.
Вы можете помочь сайту! |
Если Вы находите данную информацию полезной Вам и Вашим друзьям, поделитесь с ними, кликнув на кнопки социальных сетей.
Видео курс хорош. Интересно. Но нехватает упражнений, чтобы отработать на примерах. Не планируете сделать?